Owce rasy Nolana zalicza się do dużych ras mięsnych tzw. "szerstnych", nie wymagających strzyżenia. Jej oznaczenie kodowe w Europie oraz w Polsce to: NOL    

Rasa ta cechuje się bardzo sympatycznym wyglądem oraz wyraźnym rysunkiem/uwidocznieniem mięśni.

Zgodnie z programem hodowlanym do oczekiwanych cech zewnętrznych oprócz białej barwy należą:

ciemny pigment na nosie,

ciemny pigment wokół pyska,

ciemny pigment na racicach.

Rzeczony powyżej pigmnet poprawia odporność rasy Nolana na promieniowanie słoneczne.

Głowa Nolany typowo winna być i jest wąska, co znacząco ułatwia wykoty. Ponadto jest to rasa pozbawiona rogów co przekłada się na większe bezpieczeństwo obcowania z tą rasą.

Racice są twarde i bardzo twarde co umożliwia wypas na terenach wilgotnych również podczas "rześkich" i wilgotnych poranków ale też są wykorzystywane przez owce Nolana w celach obronnych.

Taki zbiór cech zewnętrznych sprawia, iż gdyby nie odstające uszy to owce te łatwo można pomylić np. z psem myśliwsko-obronnym.

Jest to rasa tzw. "sezonowa" a sezon na wykoty przypada od stycznia do maja każdego roku. W zależności od ilości dostępnego pokarmu i poziomu wykarmienia matek rodzi się od 1 do 3 młodych jagniąt.

Udało się zaobserować, iż owce Nolana z racji samodzielnego zrzutu wełny wykazują mniejsze zużycie takich pierwiastków jak Selen ale również Jod, stąd nawet w obszarach ubogich w te pierwiastki nie wymagają szczególnej supplementacji tych pierwiastków, podczas gdy konieczność taka występuje w przypadku ras utrzymujących wełnę i wypasanych na tożsamych obszarach.

Wspominana zdolność do zmiany okrywy przekłada się również na higienę a w konsekwencji na znaczącą redukcję problemu much i brak konieczności przycinania (tzw. kopiowania jako środka zaradczego) ogonów, co uznane zostało w Polsce za formę okaleczania zwierząt również w odniesieniu do owiec.